tekstong bopis
Tinadtad ang mga ideya at isinahog ang kambal-dila para sa salusalong ito. Sana may sustansya. Masimot man o hindi, tanggapin ang aking pasasalamat sa iyong pagtikim.
Nob 5, 2024
Eighth line in Peradilla’s “Every Body”
Nob 4, 2024
Chris
Nob 3, 2024
Undas 2024
On October 21, Severe Tropical Storm Kristine (internationally named Trami) entered the Philippine Area of Responsibility (PAR) as a tropical depression. That was the Monday we brought Damian and Maria to the clinic. Damian got admitted at the University Health Service (UHS) after lunch. While alternating with Pinky as his watch, I followed the storm as it ravaged its way through Bicol, Camarines, and adjacent regions, paying attention to rescue and relief efforts.
The winds came for Laguna and found our family split: I with Damian, the girls at home. Thankfully the hospital had few and short power interruptions with almost no problems with water. This wasn’t the case at home where we lost electricity, water, and connectivity for days, getting full restoration only after a a week.
As the storm took it easy on us and the sun came up, the university’s first order of business was to secure the constituents—the students first of all, and the frontliners—while clearing the paths. Fallen trees, electricity posts, and detritus blocked the roads and presented hazards to needed repairs (my former advisee Jessa has a report). Pinky had to move a heavy acacia branch off the driveway then maneuver to avoid various roadblocks just to visit us. Soon our doctor—understandably in absentia—issued discharge orders.
I have yet to find a purpose for all this wood. I can convert them to firewood, but the smoke may cause health problems. It was raining for a while as I wrote this, but now, more yardwork awaits.
Found a piece of someone’s roof with which I can maybe patch up our gutter. Life on life, death on life, life on death, and... something I picked up yesterday.
Okt 27, 2024
Randy
Bukod dito, hay. Ang aming si Randy.
Kasa-kasama na siya simula pa lang noong freshie ako. Upper class. Laging may baong joke si Randy. Katulad ng karamihan sa amin sa kiosk, pinagbawalan din siyang tumuon sa owner at baka “magasgasan ang trapal.” Laging naniningkit ‘yan kapag nagpapatawa, parang bahala ka kung hindi ka tatawa basta siya, papatol at papatol sa sariling versions ng Boy Bastos. May printout pa ‘yan ng mga jokes—na minsang pinasilip sa akin.
Miss ko na siya. Miss ko na kayo. (Jekoy, ikaw din.) Condolences to the wife and son who survived him, his family, the close and lucky friends.
Okt 19, 2024
Cafe Servant
May sakit si Damian. Reading break ang mga ate. Si Maria lang ang hinatid namin. Gusto raw nila ng kanyang kaibigan ang magkaroon ng Kuromi Cafe. Kaibigan niya ang tagatimpla, siya ang “cafe servant”. Tinanong siya ni Pinky kung ano ang gusto niyang mangyari sa lugar nila. Nagbigay siya ng ilang detalye, halimbawa, magkakaroon sila ng Kuromi scanner para malaman kung paborito nila talaga si Kuromi.
“Paano kung mahilig nga sila kay Kuromi?”
“Mas mura! Parang may discount.”
·
Bakit kaya nagkasakit? “Itong panahon kasi talaga.” Hindi naman allergies o hika ano? “Hindi kaya stress?” Ayon kay Damian, nahahati ang klase sa mga girls at boys. Boys ang palaging nakakagalitan, kapag girls, pinapalagpas. Dahil president ka, hindi ka puwedeng mamili, kahit lalaki ka. Ang mahalaga sa iyo dapat ‘yung buong klase. Kesehodang may ginagawa ‘yung girls, hanggang sa hindi kayo maayos na maayos, mapupuna at mapupuna kayo. Dapat hindi talaga kayo problema ng klase. Hayaan mo na lang sila, kung nasaway mo na, ‘yun na ‘yun. Mag-aral ka na lang. Tiyakin mo lang na tahimik ‘yung officers mo. Tapos sana may makuha silang isa o dalawang kaibigan. Mag-aral na lang kayo. Kung ayaw makinig, tantanan mo na, uubo ka lang.
·
Hindi kami makatiyak kung kaninong ideya ang Kuromi scanner. “Mar, ano ang ideas mo? ‘Yung sa iyo lang ha.” Hindi siya agad nakatugon. Mukhang kolab talaga, ayaw umusad kung wala ang kaibigan. “Halimbawa ngayon, tatanungin ka. Ano ang gusto mong makita sa Kuromi cafe? Ano kaya?” Mamimigay sila ng Kuromi headbands. May mga paintings sa pader.
·
Isa sa paborito kong bahagi ng ARTS 1 ang diskusyon sa The Watcher ni Laura Muntz Lyall (1894, oil on canvas, 71.1 × 91.4 cm) kapag dadako na kami sa Impressionism. Ako ang naglagay nito sa module namin at aminado akong ayaw kong isentro ang mga karaniwang maestro.
Sa puntong ito ng semestre, napagdaanan na ng mga estudyante ang mga elemento at prinsipyo ng sining biswal. Madali nilang nailalapat ang kaalaman, pinapansin ang kulay, binabakas ang guhit, natutukoy ang kilos ng kanilang mga mata sa kuwadro. Sa kanila na nanggagaling ang mga hiyas gaya ng “Sir, teka. Bakit parang mas buhay yung binabantayan kaysa sa nagbabantay?”
·
Grade one na si Maria. Noong nagtapos siya ng Kindergarten may bahagi ng programa kung saan naka-slides ang kanilang mga dibuho. Nakasulat sa larawan kung ano ang gusto nilang maging: doktor, vet, guro, pulis, weather forecaster, at iba pa. Palakpakan kami kada bata. Sa drowing ni Maria, may babaeng nag-aalaga ng sanggol. Napapaligiran siya ng maliliit na bata at mga laruan. Gusto niyang maging babysitter. Kahalo ng palakpak ang mga tawa.
·
“Baby ka muna ulit Damian,” sabi ni Pinky habang sinusubuan siya ng sabaw na may isda, luya, at dahon ng malunggay. Ngumingiti ang aming si Kuya Pogi at tinanggap ang alaga ng ina. Masunurin siya pagdating sa gamot, bimpo, lahat. Interesado sa termometer at parang kinakabisa ang lahat ng aming pagpoproseso at paliwanag. Patuloy din sa pagtuto si boy. Nagpaalam para subukan ang stethoscope. “Okay, normal heart lang kayo. Konting good pala ang fever. Kasi nilalabanan ang disease ng init.”
Biglang natawa si Misis. “Meron sa FB, ngayon lang daw niya naintindihan ang Goldilocks. Mainit ang kay Papa Bear, kay Mama Bear, malamig, kay Baby Bear, just right.” Lugaw ba ‘yun o tsamporado? “Kakain agad ang tatay, habang mainit pa. Hihipan ng nanay ‘yung sa anak, e di maligamgam. Kakain lang ang nanay kapag nakakain na lahat.”
Malamig na.
Okt 18, 2024
Tulang pinilas mula sa p.6 ng IBON praymer
Kaya kayod paitaas (pasalamat at empleyado).
Kapag nagsimula nang magtrabaho,
habang-buhay ka na sa empleyo.
Kung magbibitiw, may trabaho pa rin
ayon sa ekonomistang nakalukok:
Trabaho mo ang masiraan ng loob.
Walang suweldo ngayon, siya sige,
pero nagkasuweldo ka na kasi dati: touch move.
Trabaho ang magsisi—ang kapal ng mukhang umalis,
ni hindi nagtiis (o inalis at hindi tiniis).
Pagbutihin! Baka sakaling makakabawi bukas
makalawa sa mga pinagkakautangan.
Trabaho ang umasa. Tumanggap ng suhol na nagbihis
-ayuda. Magbanat ng boto.
Naghanap ka ng mas maayos na trabaho, sapat na kita,
at katrabahong hindi balat-kayo. Kasalanang mortal,
pero sa bansa... hindi ka unemployed!
May halaga ka, bahagi ka ng komunidad,
kabilang sa masasayang numero!
Ikinatataas ng noo natin—kahit
kanino—ang punyagi ng iyong pagkalugmok.
Okt 8, 2024
Loyalty Day 2024
Today I find the logical link between then (World War I volunteerism) and now (general mirth, pledges of loyalty and unity) best voiced by a post from the Business Affairs Office.