sa araw na ako’y maging museo

ni Juliana Chang
aking salin

sa araw na ako’y maging museo
mga batang babae ang dadaan
sa may bibig ko
at ituturo ito ng dalawang kamay.

hihilahin nila ang blusa ng nanay
at magtatanong
ano ‘yang dila
at ang ganda ng pagkakaupo
at ano ‘yang bagay na uugoy-ugoy
na parang malamig na pulot
at ‘yun ba ang araw na nakikita kong buo
at hindi ba’t gustong dumaloy paroon ng tubig—

bakit hinahayaan lang natin ‘yan
nariyan lang
na ganyan.