ni Simone Weil
aking salin
Isang lalakeng nabuhay para sa kanyang lungsod, mag-anak, kaibigan, upang makakalap ng kayamanan, upang mapagbuti ang kayang katayuan sa lipunan, atbp.—digmaan: dinakip ang lalake bilang alipin at, mula noon, wala nang katapusan ang pagbabanat ng buto, hanggang sa pinakahangganan ng kanyang lakas, para lamang mabuhay. Kahindik-hindik ito, hindi ito maaari, at ito ang dahilan kung bakit nangungunyapit ang lalake sa anumang matagpuang pakay, kahit pa isang pakay na kahabag-habag, kahit pa walang itong ibang pakay kundi maparusahan ang kapwa alipin na katabing nagtatrabaho. Wala na siyang ibang pagpipiliang pakay. Kahit anong pakay ay tila sanga sa isang nalulunod na tao.
