ni Juan Gelman
aking salin
Nabungkal na ako mula sa pagkakaugat sa iyo. Umaapak na ang aking mga paa sa sari-saring lupalop, at nauuwi sa ganitong pamumuhay sa ibang lupalop nang hindi nagsisinungaling sa aking sarili, nang hindi nagsisinungaling. Ang mga maseselan at maliliit na halaman ay maaaring mabuhay. Kaibigan nila ang hangin – bagamat wala itong naiintindihan tungkol sa kahit ano – at kaya nito silang buhayin, ilawan. Patuloy ang kanilang paghinga, ang mga maliliit na halaman.
Bibisita ako sa gabi at titingnan sila, pakikinggan ang kanilang paghinga, ang kanilang mga titig na tumititig din sa akin, pabalik at tutok, mga apoy na tumutupok sa kahoy na ikaw, lupaing nasusunog sa lahat ng daigdig, nag-uumapaw na ikaw, napakahirap, lubhang nag-iisa.
Roma / 5-9-80
Walang komento:
Mag-post ng isang Komento