ni Simone Weil
aking salin
Kung may makakikilala sa katotohanan ng kamalasan, nararapat niyang sabihin sa kanyang sarili: “May laro ng mga pagkakataon na wala sa aking mga kamay, at kahit anong sandali ay kaya nitong bawiin ang lahat sa akin, kasama ang lahat ng mga bagay na sobrang bahagi na ng aking sarili, na tinatanggap ko na bilang ako. Walang ano mang nasa akin ang hindi maaaring mawala. Kahit kailan, maaaring gunawin ng isang aksidente kung ano ako at palitan ito ng kahit anong masagwa at kamuhi-muhing bagay.”
Ang pag-isipan ito sa pamamagitan ng buong kaluluwa ay pagdanas sa kawalan.
