ni Witold Gombrowicz
aking salin
Ang tambak ng basura. Iyon mismo ang punto, na nagmula ako sa iyong tambak ng basura. Lahat ng inihagis mo bilang dumi nitong mga nakaraang dantaon ay nagsasalita na ngayon sa pamamagitan ko . . . Ibinasura mo ang lahat ng pag-arte at teatro mula sa iyong kalooban at sinubukang kalimutan ang anumang tungkol dito. Ngayon, kapag tumanaw ka sa labas ng bintana, makikita mong may umusbong na puno sa tambak ng basura, isang katawa-tawang panggagaya ng isang puno.
